Fotoğraf veya video, önce onlara bakmalısınız! İlk yoruma gerek yok! Özellikle de gömülü ve neredeyse unutulmuş bir geçmişin arayışı olarak sunuluyorsa. Sanatsal bir yaklaşımın ortaya çıkmasına olanak sağlayan izler, ipuçları, işaretler.

​

Bu geçmişten geriye ne kaldı? Yer altına inen merdivenler; penceresiz duvarlar; parlak ve çok parlak olmayan renkler; metal yatak yayları; koridorlar; kameranın yakaladığı bazı grafitiler; tüm bunların ortasında bir görünüp bir kaybolan bir insan, belki de ben!

​

Gerçekleri listelemek ve doğrulamak basit ve kolaydır:

​

- İsviçre'nin ortasında bir yeraltı atom sığınağı,
- Yalnızca erkeklerden oluşan sığınmacıların 2012 yılında birkaç ay boyunca orada konaklaması,
- Bir Yardım Kuruluşunun iç organizasyonun sorumluluğunu üstlenmesi,
- Toplumsal bir siyasi partinin önergesi düzensizlik ve güvensizlikten endişe ediyor.

​

2022'deyiz! Bu aylardan yeraltında geriye ne kaldı? Kayıp zaman deneyimi mi? Belirsiz bir rahatsızlık hissi mi? Bazen belli belirsiz bir nefes darlığı mı oluyor? Belki birkaç izole kabus? Burada ve şimdi açık havada nefes almak kırık bir zevk mi?

​

"nasıl yön?" Yeraltının sarı duvarında büyük siyah harflerle ("Nasılsın?") yazıyor! Cevap da orada; “mir geht es gut” (“iyiyim”)! Almanca dilbilgisi dersi mi? „mir“, „dir“, datif durum! Yerel kültüre entegre olmaya bir davet mi?

​

“Nasılsın?” Durumum o kadar iyiydi ki, yıllar sonra oradaki yaşamı zorlukla çözüp hayal edebiliyorum! Peki ya diğer insanlar?

​

Metro kapatıldı! Belki bazıları burayı yeniden açmayı düşünüyor: yeni mülteciler yolda! İsviçre'nin ortasındaki sığınağın sarı duvarındaki “wie geht es dir?” yazısı adeta onları bekliyor! Belki bazı duvarlar bir kat mavi boyayla tazelenebilir mi?

​

Son bir yoruma da gerek yok! Yanıt da yok, yalnızca oraya bırakabileceğiniz veya yanınıza alabileceğiniz sorular var.

​

İyiyim!

​

Serhat Ertuna